Brief van een ambassadeur

De ambassadeurs (een groep kinderen en jongeren van XS tot XL) kleuren hetpaleis een jaar lang met eigen initiatieven, reportages en acties. Ze volgen de ‘making of’ van een productie, zijn aanwezig op premières en bouwen samen verder aan een hetpaleis voor én van iedereen. Ambassadeur Ilke (18) woonde de voorstelling bij en schreef een brief aan de hele ploeg:

Dag Irma, Katrina, Emily, Harvey, Bret

Beste Delfin, Luna-Francine, Niels, Rémy, Joséphine, Kim, Lena, Maïa-Irène,

Anne-Laure, Jeroen en Taylor

Wat een kracht en durf die uit jullie ogen sprak, wat een weg die jullie reeds

hebben afgelegd, om er dan zo overtuigend te staan op het grote podium van

hetpaleis. Toen de lichten aangingen na de doorloop, lieten jullie mij werkelijk

sprakeloos zitten! Twee uur lang meegezogen in de wereld die jullie op het

podium tot leven brachten; de wereld zoals die is, hard, wreed, schoon, en soms

zelfs schoon in haar ruwheid.

Er zijn inderdaad veel hobbels en kuilen te trotseren, maar door jullie

veerkracht hebben jullie al veel overwonnen.

Ik hoop dat dit project jullie zwaarbeladen rugzakken al heeft verlicht en nog

zal verlichten, of op zijn minst draaglijker maken. Dat het ons allemaal leert

ons pantser te durven afgooien en ons kwetsbaar op te stellen. Want dat deden

jullie op de scène! En dat jullie door deze onvergetelijke ervaring, die jullie je leven lang

zullen meedragen, weten dat uiteindelijk ieder van ons zijn weg wel vindt, zijn plaats

hier, op een of andere manier.

En ja, you were killing me softly tijdens de voorstelling, want jullie geven

stof tot nadenken, over ‘kapotte meisjes’ waar men het bestaan vaak niet van

weet of over littekens die meestal verborgen zijn, over eenzaamheid en

vriendschap, over uiterlijk vertoon en innerlijke kwetsbaarheid. Jullie zullen

mensen wakker schudden en de kracht bewijzen van het tonen van broosheid.

Lieve groet,
Ilke